Στα δάκτυλα το κλειδί της ερωτικής επιθυμίας!

Δείξε μου το δάκτυλο σου να σου πω πόση τεστοστερόνη έχεις και πόσο ερωτικός είσαι...

Ακόμα μία απόδειξη πως το μέγεθος μετράει βρήκαν αμερικανοί επιστήμονες – το μέγεθος του παράμεσου δακτύλου του δεξιού χεριού, δηλαδή. Όπως διαπίστωσαν το μέγεθός του καθορίζεται από τα επίπεδα των ορμονών του φύλου στη μήτρα.

Σε όσο περισσότερη τεστοστερόνη – την ορμόνη του ανδρικού φύλου – εκτίθεται το έμβρυο, τόσο μακρύτερο είναι το δάκτυλο αυτό. Και η τεστοστερόνη είναι επίσης η ορμόνη της ερωτικής επιθυμίας.

Η έρευνα των επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα εξηγεί για πρώτη φορά γιατί το τέταρτο δάκτυλο των ανδρών κατά κανόνα είναι μακρύτερο από το δεύτερο (τον δείκτη, δηλαδή), αλλά και γιατί στις γυναίκες κατά κανόνα ισχύει το αντίθετο.

Σε προγενέστερες μελέτες, το μήκος του παράμεσου δακτύλου έχει σχετιστεί με τον όγκο των σπερματοζωαρίων, την επιθετική συμπεριφορά, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την δεινότητα στα αθλήματα, ενώ τα υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης σχετίζονται με μεγαλύτερη ερωτική επιθυμία.

Ο καθηγητής Μάρτιν Κον και ο δρ Ζενγκούι Ζενγκ, αναπτυξιακοί βιολόγοι στο πανεπιστήμιο, ανακάλυψαν πως το τέταρτο δάκτυλο των ανδρών είναι γεμάτο με υποδοχείς των ορμονών του φύλου.

Ρυθμίζοντας γονιδιακά στη συνέχεια την ορμονική ισορροπία οιστρογόνων (η ορμόνη του γυναικείου φύλου) και τεστοστερόνης, διαπίστωσαν πως επηρεαζόταν το μήκος του παράμεσου δακτύλου.

Στην πραγματικότητα, με αύξηση της τεστοστερόνης, ο παράμεσος των ποντικιών γινόταν πιο μακρύς, ενώ με αύξηση των οιστρογόνων γινόταν πιο κοντός απ’ ό,τι ο δείκτης – άρα πιο «θηλυπρεπής».

Όπως γράφουν στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» (PNAS), τη μελέτη τους πραγματοποίησαν σε ομάδα εγκύων ποντικιών, διότι τα ποντίκια είναι ένα είδος στο οποίο υπάρχει η ίδια αναλογία μήκους παράμεσου-δείκτη δακτύλου με τον άνθρωπο.

«Οι ορμόνες του φύλου επηρεάζουν το μήκος των δακτύλων και η αναλογία καθορίζεται στη μήτρα πολύ πριν αναπτυχθούν τα οστά, από τα οποία αποτελούνται τα δάκτυλα», δήλωσε ο δρ Κοέν.

«Η ανάπτυξη αυτή συμβαίνει σε ένα πολύ συγκεκριμένο στάδιο της εμβρυϊκής ανάπτυξης, αλλά παραμένει αναλλοίωτη καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής».